Dy poezi nga Elvira Zeneli DRITHËRIMË E NJË NATE VERE Eh ky mall, që depërton thellë në palcë,Në pritje lodhem

🐞 9.06.2025🐞Ti je këngë që askush nuk e këndonSiç e ndjej unë.Një melodi e paprekshme,Që s’ka nevojë për fjalë,Sepse çdo

Elvira Zeneli Në thembër të Akilit Sa shpejt ikin vitetKujtimet gjithnjë e më shumë ngacmojnê shpirtinTreten shikimet në rrugët ku

FLASIM PËR ARBËRESHËT NË SHKODËR Të premten, datë 6 qershor 2025, ora 11.00,në Katedralen e Shkodrës,salla “Kardinal Koliqi”.

Elvira Zeneli DRITHËRIMË E NJË NATE VERE Eh ky mall që depërton thellë në palcë,Në pritje lodhem duke shpresuarPërderisa dita

Elvira Zeneli Gjatë një ore mësimi Aria është nxënëse e klasës së parë. Sot kanë festën e Abetares, dhe shkova

Elvira Zeneli NË BOTËN TËNDE DOJA TË JETOJA Të pashë të ikje në mospërgjigjet e miaVështrimin e sinqertë ta dhashë

COPËZA JETE… Mora një ditar dhe fillova të shkruaj,Në kokë më përplaseshin përjetimet e shumta,Cilat më parë t’i rendisja,Përjetimet e

Elvira Zeneli VALS PRANVERE Sonte seç paskam një dëshirë të zjarrtëFlladin e ngrohtë të pranverës ta prekTë kërcej vals më

Elvira Zeneli Zjarri, uji dhe fytyra e njeriut Zjarri, uji dhe fytyra e njeriut u bënë miq e nuk dëshironin