Kënga që kurrë nuk u shua

KËNGA QË KURRË NUK U SHUA

Ditët me shi janë këngët e mia,
ato s’do të mbarojnë kurrë…
se fundi i tyre do të jetë funerali im.

Pres me mall ribashkimin e viteve,
të dëgjoj sërish melodinë e zemrës sime.

Afër zjarrit, e humbur në kujtime,
shikoj flakën si vallëzon me ritmin e dashurisë.
E vera e kuqe që vrapon në damarët e mi,
si gjaku me tension të lartë.

Bashkë me zjarrin, në flakën e shumëfishtë,
rikujtoj lumturinë e përjetshme me mall.
Shpirti i trazuar, i frikësuar ndërkohë,
shëtit i vetëm, me plagë e me dhimbje,
në dhomën e errët të vetmisë…

Por kënga ime, sado që të digjet,
nuk shuhet kurrë,
se lindë çdo herë nga hiri i shpirtit tim.

K.Shala- viti 2011.